Eller ve Çizgiler

 

Uzun uzun bakarken avcuna uzayıp giden yolların, nefrete dönüşen kısa anıları hatırlıyor , aynaya bakarken  alnındaki üzgün çizgileri fark ediyor insan. Ruhumuzu, psikolojimizi ayna görevi üstlenip yansıtıyoruz galiba vücudumuza. Yaşımız çok büyük değil, yaş'larımız onları geçkin belki.  Eleveriyor dünya. Fondatenle kapatmaya çalıştıkları yaralar akşam olduğunda açılıyor gönülden. Yaşlar sel olup giderken fırtınalara, eli bağlanıyor insan. Denizin dalgalanıp durulması gibi, alnındaki çizgiler belirmeye başladığında durgunlaşıyor. Alnındaki çizgilerin yol olduğunun farkında değil insan, gitmek istedikleri ama gidemedikleri yolun, yapmak istediği ama yapamadığı hayallerin.Vazgeçilmiş emeklerin izi kalıyor. Yaşımız değil bizi yaşlandıran, yaşantımız. Eller ve çizgiler bizi eleveriyor