Şarkıyla Beraber

http://www.youtube.com/watch?v=Uj1AOKUPYTY (bunun eşliğinde yudumlamanız önerilir)

Bir melodiye gidiyor parmaklarım, notaların arasında gezinmeye, duygulardan kaçmak için koşmaya başlıyor ve geride bıraktıklarının yankılarını duymak için duruyor.
     Sessizliğine kulak vermek ve kendini duymak.
     Sözlerinin müzikle karışımını hissetmek.
     Beraberliklerinin kusursuzluğunu farkına varmak.
     Notalara dokunduğu gibi içimize de dokunmaya çalışıyor. Kalbimizin atışını bize duyurmak amacına hizmet etmek üzere kendi parçasını fona koyup bizim dilegelmemizi bekler gibi.
Dansının bıraktığı sakinliği üzerimize örtecekmiş gibi. Benimle konuşuyor. Kelimelere ses veriyor, cümlelerle dansa kalkıyor ve virgüllerde kusursuz dönüşlerini yaparken soluk alıyoruz. Vurgulamaya uğraşıyor, içimizde yaşadıklarımızı. Anlama katıyor sözlerini. Şimdi diyorum, kapat gözlerini görmeye başla kendini.
     Şarkıya ve rüyaya bırakman lazım, ona uyman ve eşlik etmen. Gözlerin kapalıyken daha çok farkına varıyorsun renklerin, dokunuşların, iç geçirişlerin.
Göremediklerinin, hissettiklerinin, bir kenara itip düşündüklerinin, üzüntülerinin. Dönüşleri bitirip, ileriye gidiyorsun; hafızanın perdelerini açarken. Duyduğun parçanın götüreceğini ve ardında bıraktığı izleri takip etmeye başlıyorsun. Sana karşılık veriyormuş gibi.
Kendiyle konuşuyor.
Kendinle konuşuyormuş gibi. Çünkü seni bir yerlere götüren şarkılar, seni sana anlatırlar.

      Hissetmek istemediğin zamanı,
      Zincirlere sardığın düşüncelerini,
      Kendine verdiğin sözleri,
      Duyurmak istemediğin cümleleri,
      Aklına takılan insanları,
      Göstermeye çalışmadığın seni. 

Aynadaki Görüntü

Mezarın yanında yatıyorum, elimdeki çiceği hala tutmaya sarf ettiğim gücüm 

ve duyuramadığım çığlıklarım var    

Sesimi duyuramıyor poyraz, rüzgarına katıyor ve sıcaklığıyla yok ediyor

Her zaman taptığım o müzik şimdi anlamsız bir kendini kandırmadan ibaret gibi geliyor

Uyuşturulmaya ihtiyacı varmış gerçeklerin 

Sanki her çekip gitmiş insanla birlikte içimden bir parça kopuyor, kimse bilmiyor 

Ağlamak isterdim, kendimi bi yere kapatıp hayatımın geri kalanını ağlamakla geçirmek isterdim Dilegetiremediğim keşke'leri ve kendimi avutmak için kullandığım ama'ları bir araya getirip nasıl can yakılır ortaya sermek isterdim

Kafamı kaldırdığımdaki gökyüzündeki bulutların ayaklarımın altında olmasını isterdim, kaybolmak isterdim

Bana gülümseyen fotoğrafta biraz olsun hatırlamasını 

Çünkü beyninin bir köşesinde iyice kenara itip yaşatmadığında o anıyı bencilleşiyorsun, bencilleşiyorum

Sanki hiç soluk almamış gibi düşündüğünde yok oluyorsun