106

Yürümek... Bütün hüzünler boyunca ve bütün hayalkırıklıkları boyunca yürümek istiyor insan. Yürüyor da bir yere gidemiyor. Dünya yuvarlak imiş, sadece dünyayla kalmıyor; insanın dünyası da yuvarlak oluyor o gidilen ama dönülemeyen yollar boyunca. Ve her seferinde yine aynı yerde karşılaşıyor gittiklerinden, bırakmak istediklerinden, kuşkusuz en çok da kendinden. Aklıyla verdiği savaşı insan sonunda aklını kaybederek kazanacak. Bilmiyor ama, tutunduklarının elinde kalacak birer daldan ibaret olduğunu.. Kendini güçlü sayıyor, kendindeki hakimiyetin kendisine ait olmadığının da farkında değil.