Piyanonun tuşuna değmesiyle parmakların, bir şeyler kopuyordu; yutkunmak isterken boğazına takılı kalan lokma gibi. Eslerde geçemiyor, inemiyor, gidemiyordu.
Nefes almamı bekler gibi bir sessizliğe gömüldü şarkı. Kokular, sözler, insanlar nefes almanı unutabilecek özellikleri giyiniyorlar adeta üstlerine. Bakışlarıyla kesilen nefeslerimizin ardında, keskin bir acı yükseliyor göğüs kafesimizden. Baş dönmesi etkisinin yerine kendisine gelmesi için gerekli olan kokuya sarılmayı düşündü. Düşünmesiyle birlikte huzur kelimesi karşısına çıkıyordu.
Melodiyle birlikte kaybolurken, cam kırıklarının yeni yeni bıraktığı izlere tuzunu basıyordu sözleri.
Bir yumru oluşturur bazı şarkılar...
Sanki size bir şeyler hatırlatmak istermiş gibi.
Sanki halının altına ittiklerinizi gözlerinizin önüne sermek istermiş gibi.
Unutmanıza engel olmak için,ben buraya aidim demek üzere bayrağını dikmesi misali.
Yağmurdan kaçışımız gibi bir etki bırakırız. Hislerimize değdiği an duyu organlarımız tarafından irkilirken, zamanla yağmurun altında kalakalmış ve alışmışız gibi durur bulutların göz bebeklerine. Bi'kaç yarım kalmış cümle ve olduğu yerde sesini duyunca donuklaştığımız parçanın içinden. Dinlemedikçe, duymadıkça kaybolduğumuzu gördüğümüz ama hislerimizin bizi kendimize, ait olduğumuz yere götürmesine korkularımızın engel olduğu parça.
O'nu yaşamamızı sağlayan sihirli bir değneğin etkisiyle başlıyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder