Denizin dibinde dalgalanan rüzgara karşı açıldık bir kere karmaşanın tam ortasında dolmayan pillerin bitmişliğiyle kaldırdık yerdeki kese kağıtlarını sökülmüş kaldırımlarda öcünü almamış bir bakış vardı o sabah. O sabah yazılan bu yazıların canlılığını yitirdiği günlere doğru açılışını görmek bana ne kattı diye düşündüm. Galiba dalgalara kapılmış düşüncelerim oradan oraya savruluyor*
Kulağıma fısıldanan bir şarkı, ruhumu istiyor.
Ellerimden tutuyor, cesaretimin tanımını göstermemi bekliyor. Kalbimi yerinden çıkarmak, hissedemeyişime anlam katmak istiyor. İçine çek bu anlam ifade eden duyduğun cümleleri diyor, bırakma. Omzuma başıma yaslayamazsın, benimle ağlayamazsın. Ama bana ağlayabilirsin, diyor. Bana ağlayabilirsin.
Denizin ortasında akıp giden cesedimin su yüzüne çıkarmaya çalışıyor. Saçlarımın denizin içindeki halini seviyorum, izlerken gülümsüyorum. Huzurluyum.
Ciğerlerime kadar dolmuş bu huzur, bırakamıyorum.
Nefesimi vermek isterdim, nefesin olmak isterdim.
Hayatına, hayat üflemek isterdim.
Gözlerimi açmak istemeyeceğim bir rüya bu.
Devamını yaşamak istediğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder