Seslere uyanmak olağan bir şeydi. Sessizliğin bir çığlık yaratması ve havai fişek gibi oluşturduğu görüntüyle izlenilmeye değerdi.
Ün, para, herkes tarafından sevilmek ve nefret edilmek, insanı yutan televizyonlarda boy göstermek ve bi'kaç dergi satırında isminden bahsedilmek üzere ruhunu şeytana satmak için hazırlandı.
Geçmişini yok etmek sadece hayatında iz bırakan insanları yok etmekle gerçekleşemezdi.Tesadüfen hayatına girenleri silmekle, hiç var olmamış düşüncesiyle de gerçekleşemezdi. Anıları yok etmek ise onu oluşturan ruhuyla birlikte çözülecekti. Koku hissiyatı, insanların ona verdiği tad, dudaklarının kıvrılması, gözlerinin parıldayışı kendi kararıyla gidiyordu. Son kez yansımasına hissederek gülümserken, görüntüsünün bulanıklaşmasına aldırmadı. İçindeki hırs, bir fare gibi durmadan onu hep daha fazlası için kemiriyordu.
***
Ruhunu sattığında ise şeytana içi boş bir bedene hapsolmuş cansız mankenden başkası değildi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder